Bronek Pekosinski lives in Zamosc, Poland. He is probably 83 years old. He has no family and does not really know who he is. Everything about his life is fictitious: symbolic is the date of birth - the day World War II broke out, as well as his surname - after PKOS, an abbreviation of a charitable institution, and the place of birth - the Nazi concentration camp, from where his mother threw him over a barbed wire fence. Even his friends and guardians turned out to be false. Only his loneliness and his hump seem to be authentic. Two great powers have vied for young Bronek's soul: Roman-Catholic church and a totalitarian state. He fell into alcoholism. Partially paralyzed as the effect of cerebral hemorrhage, he is fired with an ambition of acquiring a mastery in a game of chess.
Aleksander Fogiel urodził się w 1910 roku w Siedlcach. Na dużym ekranie debiutował dopiero w 1958 roku rolą Apostoła w "Bazie ludzi umarłych". Debiut Fogla uważany jest za jeden z najwybitniejszych sukcesów polskiego aktorstwa filmowego. Aktor rozwiązał tutaj problem ekspresji filmowej, zdołał stworzyć mocną, sugestywną postać, nie wyrzekając się dyskrecji i umiaru. Debiut filmowy poprzedziła wieloletnia wędrówka przez sceny Wrocławia, Jeleniej Góry, Częstochowy, Poznania, Szczecina. Po znakomitym przyjęciu gry Fogla w "Bazie ludzi umarłych", pojawiał się w kolejnych, niejednokrotnie wybitnych filmach. Zagrał m.in. włóczęgę w "Nikt nie woła" Kutza, szlachcica hiszpańskiego w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" Hasa czy Jóźwiaka w "Jak rozpętałem II wojnę światową". Aleksander Fogiel zmarł w wieku 86 lat, zapisując się na stałe w historii polskiej kinematografii.
By browsing this website, you accept our cookies policy.